خوش بحال دلِ آنکس که گرفتارِ تو شد            چشم بیمار تو را دیده و بیـمارِ تو شد

هــدفَـت بـود بـنـا کــردنِ وحــدانـیّـت            سجـده آورد عـلی؛ یار وفـادارِ تو شد

از خدا گفتی و کفار به تو طعنه زدند            نگرفتی به دل و لطف و کرم کارِ تو شد

زیرِ بارِ سـتم و دشمنی و زخـم زبـان            کمرت خم شد و اسلام بدهکارِ تو شد

بعـد تو دلـهـره افـتـاد به جـانِ یـثـرب            کعبه مشکی به تنش کرد و عزادارِ تو شد

رفتی و باغ فدک مثل خلافت شد غصب            دوّمی آمد و در کوچه طلبکـارِ تو شد

رفتی و سوخت سراپایِ حدیث ثـقـلین            شـعـله‌ها باعـث بی‌تـابی بسـیارِ تو شد

پیرهن دوخت و نان پخت و فقط درد کشید            با دلی خـون شـده آمـادهٔ دیدارِ تو شد!